Մի շարք հանգամանքներով պայմանավորված անցած շաբաթն ամփոփվեց թուրք-ադրբեջանական համատեղ ցայտնոտով ու «փսիխոզով»:

Հարևան երկրից ստացվող լրատվությունը հաստատում է այն կանխազգացումը, որ նախագահական ընտրություններից հետո Թուրքիայի, հատկապես, խոշոր քաղաքներում բռնկվելու են բախումներ հակամարտող կողմերի միջև։ Բացառված չէ, որ դրանք վերաճեն քաղաքակացիական պատերազմի։

Վաղը Թուրքիայում ընտրությունները են։ Կամ վերջնական կփակվի Արևմուտքի ազդեցությունն այստեղ (զրո հավանականություն), կամ մեզ մոտ շատ չոր կդրվի ՌԴ ազդեցության խնդիրը։

Մայիսի 14-ին Թուրքիայում ընտրություններ են։ Նախագահի պաշտոնին հավակնում են երկու թեկնածու, Էրդողանը եվ Քըլըչդարօղլուն։ Քանի որ Թուրքիան մեր հարևան և պատմականորեն բացարձակ թշնամի, ցեղասպան պետություն է, կարծում եմ, շատերին կհետաքրքրի ընտրությունների ելքը, ինչը բախտորոշ կարող է դառնալ նաև մեր երկրի համար։ Առանձին քննարկենք թեկնածուներին, նրանց բացասական և դրական արդյունքներով երկրի համար։

Ինչ ուզում` էն էլ անում է: ՈՒ ո՛չ ԱՄՆ-ը, ո՛չ ԵՄ-ն և ո՛չ էլ ՌԴ-ն, այն է` ՄԽ համանախագահ երկրները, չեն կարողանում նրան ասել աչքիդ վերևը հոնք կա, կամ տեղդ ծուխ է,վեր կաց ուրիշ տեղ նստիր: ՈՒրեմն, Ադրբեջանն ունի արգումենտ, ինչն էլ դնում է սեղանին և այդ ուժային կենտրոնները ոչ թե չեն կարողանում, այլ իրավասու չեն սաստելու Ադրբեջանին:

Մեզ պետք է շատ հուզի այն հանգամանքը, որ ապրելով քաղաքակրթությունների կենտրոնում կամ նրանց անմիջական հարևանությամբ, ինչպես նաև զբաղեցնելով բնակության մի հսկայական արեալ և ունենալով ստվար բնակչություն, մենք համեմատաբար փոքր ներդրում ունենք քաղաքակրթական արժեքների դաշտում։

(Ապրիլ 30, 2020-ին լոյս տեսած այս յօդուածս, Ընկեր Սիրվարդ Սապունճեանի ազնիւ յիշեցումով, վերստին կը տեղադրեմ Թուրքիոյ ընտրութիւններու նախօրեակին և Փաշինեանական իշխանութեան ներկայ թրքամէտ քաղաքականութեան լոյսին տակ, որ միայն թափ կը հաղորդէ թուրքևազրպէյճանական յաղթարշաւին մեր երկրէն ներս։ Այսօրուան վիճակացոյցը ցոյց կու տայ, որ հայ պետականութիւնը, ներկայ իշխանութեան ճիգերով, արդէն իսկ լիովին ներքաշուած է Հայոց Ցեղասպանութեան դատը ոչնչացնելու խաղին մէջ):

Արաբական-Պարսից Ծոցը կը գտնուի Ասիոյ արեւմտեան շրջանի, Իրանի եւ Արաբական թերակղզիի միջեւ եւ Հնդկական ովկիանոսի երկայնքով։ Բնակչութիւնը արաբներ են, որոնց արմատները ծնունդ առած են հին ժամանակներէ։ Արաբերէնը պաշտօնական լեզուն է, բայց իւրաքանչիւր Ծոցի երկիր ունի իր բարբառը որ կրնայ տարբերիլ մէկը միւսէն։ Իսլամական ներխուժումէն ետք, ՔԵ եօթերորդ դարուն, բոլոր այս երկիրները ընդունեցին իսլամական կրօնքը։

Բոլոր անոնք, որոնք ջերմ յոյսեր կը կապեն Քըլըճտարօղլուի յաղթանակին Թուրքիոյ նախագահական ընտրութիւններու բեմին վրայ, պէտք է անպայման յիշեն, որ յանձին Քըլըճտարօղլուի մենք գործ ունինք քաղաքական մեծ փորձի տէր կուսակցական ղեկավարի մը հետ, որ ապրած է և կ՚ապրի, ինչպէս Էրտողա՛նը, թուրք խորքային պետութեան հրամայականներով և, ի վերջոյ, կը պատկանի Թուրքիոյ ծաւալապաշտ քաղաքականութեան մեծ ուխտին։

Դեկտեմբերի 12 ին էկոնպատակներով ճանապարհը փակելով, Ալիևը փորձեց օգտվել 80-ականների վերջի ադրբեջանական զինանոցից ու ընկավ մի անհասկանալի իրավիճակի մեջ։